Zazdrość – niszcząca siła związku

Zazdrość to uczucie, które prawie każdy z nas przeżył. Czasami może wiązać się ona z brakiem zaufania, chęcią kontroli i nadzorowania drugiej osoby. W większości przypadków jednak jest naturalnym objawem bycia z drugą osobą. Zjawisko to nie powinno budzić obaw, jeśli obie strony w związku odczuwają podobny poziom zazdrości oraz, gdy jej nasilenie nie jest duże. W momencie, gdy zazdrosna jest tylko jedna ze stron, to ta druga może czuć się osaczona. Tak samo dzieje się, gdy poziom zazdrości znacznie przekracza normę. Chorobliwe eksponowanie zazdrości jest powodem do kłótni, podejrzliwości oraz próby kontrolowania jednej ze stron. To natomiast może prowadzić z czasem do rozpadu związku. Któż z nas bowiem chciałaby być kontrolowany, osaczony czy pozbawiony wolności? W większości przypadków zazdrość związana jest z zaniżonym poczuciem własnej wartości. Osobie o niskiej samoocenie podświadomie wydaje się, że nie jest warta miłości partnera. Z tego też względu mimowolnie wyszukuje zewnętrznych zagrożeń np. tego, że partner w każdej chwili może znaleźć sobie kogoś lepszego (atrakcyjniejszego). Z tego też względu próbuje kontrolować partnera, czasami go szpieguje i nadzoruje jego działania. A wszystko to po to, aby nie dopuścić do porzucenia na rzecz kogoś innego. Takie działania jednak wpływają destrukcyjnie na związek i mają zupełnie odwrotny wydźwięk niż planowany. Czasami u zazdrosnej osoby odzywa się rozsądek i wie ona, że czyni źle. Emocje jednak są silniejszą siłą i w wielu wypadkach to one wygrywają. Zazdrosna osoba nie może poradzić sobie z nagromadzonymi obawami i nieświadomie doprowadza do niszczenia związku. Korzenie zazdrości to nic innego, jak lęk, obawa oraz niska samoocena. Osobom zazdrosnym trudno jest trwać w związku i budować silną, opartą na zaufaniu relację. To sprawia, że wiele z nich kończy się niepowodzeniem. Osoba taka wchodząc w kolejny związek niestety powtarza schemat swojego poprzedniego zachowania, a jej samoocena dalej ulega obniżeniu w wyniku kolejnych nieudanych związków. Powstaje błędne koło, którego bieg niezwykle trudno zatrzymać. Jeżeli jednak zależy nam na utrzymaniu związku, starajmy się zrozumieć drugą stronę i sprawmy, aby czuła się pewniej. Czasami bez zewnętrznej pomocy, np. psychoterapeuty jest to niemożliwe, ale warto przed podjęciem drastycznych środków (typu zerwanie znajomości) spróbować naprawić związek. Osoba, która ma natomiast skłonność do zazdrości, może starać się zwalczać to uczucie w sobie. Jeśli dochodzą do niej tego typu emocje, nie dobrze, jeśli będzie się na nich skupiać i doszukiwać potwierdzeń swoich podejrzeń. Lepszym rozwiązaniem jest zaangażowanie swoich myśli na pozytywnych aspektach drugiej osoby i na budowania pełnego zaufania. Związki oparte na zaufaniu są trwalsze i szczęśliwsze. Osoby ufne natomiast mają szanse na zbudowanie takiej szczęśliwej relacji. Dobrze także, aby zazdrosna osoba znalazła sobie swoją własną autonomiczną przestrzeń życiową. W wielu wypadkach bowiem zazdrość wynika z braku innych przestrzeni niż związek z drugą osobą. Tylko bliskość partnera i ciągłe utwierdzanie o jego miłości, daje szczęście takiej osobie. Gdy ona natomiast czerpie szczęście także z innych aktywności życiowych (typu spotkania ze znajomymi, praca czy hobby), osoba skłonna do zazdrości czuje dyskomfort i zagrożenie dla związku. Odnalezienie własnej przestrzeni (nie związanej ze związkiem) minimalizuje ciągłą chęć kontroli partnera oraz ułatwia zrozumienie potrzeby autonomii w związku. Zazdrość może zniszczyć każdy związek, dlatego należy ją zwalczać. Obie strony w związku powinny być w tą walkę intensywnie zaangażowane. Tylko tą drogą jesteśmy w stanie pokonać jej niszczycielską siłę.